چگونه روابط اجتماعی بهتری داشته باشیم

در معاشرت باید با روی گشاده و نرمی و مهربانی با همه رفتار نمود و تندخویی با هرکس که باشد بد است. اگر خود را در سطح دیگران قرار دهیم و از زبان آنها برای انتقال نقطه نظرهای خود استفاده کنیم، اغلب به نتایج دلخواه می رسیم و با دیگران در سطح خود آنها ظاهر شدن همان برقراری ارتباط مؤثر می باشد. بعضی ها گمان می کنند که ارتباط فقط شامل حرف زدن، نوشتن و یا بحث کردن است، اینها از عناصر مهم ارتباطی هستند ولی در واقع ارتباط را رفتاری می گوییم که پیامی در خود دارد که توسط طرف مقابل ما درک می شود؛ خواه شفاهی باشد یا غیر شفاهی، آگاهانه یا ناآگاهانه، عمدی و…. ولی اگر ادراک شود، جنبه پیام ارتباطی پیدا می کند و همین عدم درک پیام، رابطه را مختل و نارسا می سازد. ارتباطات عامل و منشاء بسیاری از شادی ها، غصه ها و رنج های زندگی هستند. زندگی شاد، زندگی سرشار از دوستی است. روشن است که با افراد متفاوت، رفتارهای متفاوتی خواهیم داشت. تأکید بر خصوصیات مشترک ارتباط را مؤثر می کند. ما انسانها با یکدیگر مشترکات فراوان داریم؛ با کمی تمرین می توانیم خود را همراه دیگران بیابیم و با آنها دوست و هم رأی شویم.

در این مطلب راههای افزایش روابط اجتماعی خوب را برای شما گردآوری کرده ایم که در ادامه میتوانید ملاحظه فرمایید.

۱-صریح و صادق باشیم:

سعی کنیم در روابط اجتماعی خود با دیگران صریح و صادق باشیم، در گفته های خود صریح و صمیمی باشیم و از هر نوع ابهامی اجتناب کنیم، چون اگر منظور خود را با صراحت بیان نکنیم طرف مقابل ما به اشتباه می افتد و به حدس و گمان متوسل می شود و از واقعیت دور می گردد.

۲-یکی دیگر از راههای بهبود روابط اجتماعی این است که احساسات خود را بیان کنیم:

با احساس خود روراست باشیم، سعی کنیم مشکلات زندگی و احساساتی که داریم، با همسر و شریک و با طرف مقابل خود در میان بگذاریم. حتی اگر گمان کنیم که باعث ناراحتی آنها می شود. اگر می خواهیم با طرف مقابل خود ارتباطی معقول و منطقی بر پایه تفاهم داشته باشیم، بهترین روش روراست بودن و احساس خود را با وی در میان گذاشتن است. اگر مشکلی را حل نشده باقی بگذاریم و یا موضوعی را که بررسی و گفتگو درباره آن الزامی است به میان نکشیم، مثل این است که دمل چرکین و دردناکی را سر جایش گذاشته و به حال خود رها کرده باشیم.

۳–زمینه مشترک و نکات مشابه را یافتن:

در جستجوی زمینه های مشترک باشیم، سعی کنیم در ارتباطمان بیشتر نکات مشترک و مشابه را پیدا کنیم. اهداف و نیازها و نگرانی ها را از نظر او نگاه کنیم و برای اینکه شرایط طرف مقابل را درک کنیم باید امور او را از دید و نظر او ببینیم و با پرس و جو از اموری که باعث نگرانی او شده، متوجه گردیم، همین نکات مشترک زمینه های مساعدی هستند که زمینه همدلی و وحدت و تفاهم را بر روی آن می توان بنا کرد؛ عبارتی مثل: (من و تو هر دو همین را می خواهیم) را می توان بیان نمود.

۴-همدلی و همدردی کردن:

سعی کنیم با اشخاص احساس مشترک داشته باشیم. شادی او را شادمانی خود به حساب آوریم و موقعی که او احساس غم می کند ما نیز با او همدرد و هم غم شویم و بالعکس. تلاش و کوشش ما این باشد که با سیستم حسی فرد ارتباط برقرار کنیم. 

۵-برای بالا بردن روابط اجتماعی باید شنونده خوبی باشیم:

شنونده خوبی باشیم و گوش کردن را یاد بگیریم. گوش کردن به سخن و کلام دیگری موجب می شود تا شخص در نهایت آرامش خیال، به طور واقع، نیت قلبی و احساسات خود را با ما در میان بگذارد و برایمان احترام قائل شود و همچنین آماده شنیدن نظرات ما شود.

۶-سیستم روحی افراد را شناختن و تقلید از آنها:

برای این کار باید به دقت به افراد چشم بدوزیم و به سخنان آنها به دقت گوش فرا دهیم و ببینیم غالباً از چه نوع کلماتی استفاده می کنند؛ آنگاه با استفاده از همان نوع کلمات، تقلید از لحن صدا و حالات و حرکات چشم ها به گونه ای که با نحوه فکر و عملکرد ذهنی شان مطابق باشد، با آن ها رفتار کنیم.

7-یکی دیگر از موثر ترین موارد در روابط اجتماعی این است که شخصیت افراد را در نظر بگیریم:

باید ببینیم طرف مقابل ما چه شخصیتی دارد، برون گراست یا درون گرا. برای صمیمیت با درون گرایان باید ببینیم چه ایده ها و ارزشهایی برای آنها اهمیت دارد و آنگاه بکوشیم تا با توجه به چارچوبهای ذهنی شان با آنها رفتار و صحبت کنیم و بالعکس. برای همدلی با برون گرایان به آنها نشان دهیم که آنچه می گویند و عمل می کنند با اندیشه و رفتار مردم هماهنگ است.

۸-تقویت نمودن عزت نفس:

برای تقویت عزت نفس خودمان باید با بررسی و تحقیقی عمیق از دنیای پیچیده درون خود آگاه شویم. به کاستی هایمان پی ببریم. جهت گیری هایمان را در قبال رویدادهای مردم و شرایط گوناگون بشناسیم و به فکر اصلاحشان باشیم و با کمک حرمت نفس و ارزشی که برای خودمان قائل هستیم حق انتخابمان چند برابر شده و ارتباطمان با دیگران به نحو چشمگیری بهبود می یابد.

۹-محترم شمردن احساس طرف مقابل:

همواره رفتاری احترام آمیز داشته باشیم و احساس طرف مقابلمان را محترم بشماریم، کوچک کردن همدیگر، به خصوص درحضور دیگران، در مناسبات و روابط، اثر تخریبی دارد، رفتار توأم با ظرافت و ملایمت نه فقط شامل رفتار مودبانه می شود، بلکه صفا و صداقت واقعی و اعتماد کامل را نیز در بردارد. 

۱۰–سکوت نمودن:

سکوت پیامی اعجازگر در امر ارتباط و یکی از جنبه های مهم ارتباط است، مشروط بر اینکه حاوی پیامی باشد. سکوت می تواند در مناسبات انسان ها عشق، رضایت، خشنودی، تفاهم دوسویه و احساس ها را منتقل سازد.

۱۱-عدم افراط در موعظه:

منظورمان را به صورت سخنرانی و نصیحت خشک و خالی بیان نکنیم. موعظه می تواند جنبه افراطی و مخرب در روابط اجتماعی داشته باشد و ما باید سعی کنیم حد اعتدال را نگاه داریم و برای سخنانمان ارزش قائل شویم و جایی که از ما نظر می خواهند، نظر بدهیم.

۱۲-وقت و موقعیت شناس باشیم:

یاد بگیریم که چه وقت شوخ و چه وقت جدی باشیم، هیچگاه طرف مقابلمان را دست نیندازیم، از گفتن جملات و کلماتی که بار اخلاقی و فرهنگی مناسبی ندارند در بیان منظورمان خوداری نماییم، شوخی کردن باید با توجه به موقعیت و زمان خاصی باشد.

۱۳-مخالفت نمودن به شیوه مناسب:

یاد بگیریم که چگونه بدون بحث و جدل های مخرب، مخالفت خود را نشان دهیم، جرو بحثها غالباً با بلند کردن صدا، داد و فریاد و خشم و غضب همراه است. بحث و جدلها تا حدود زیادی تحت تأثیر گرایشات و خلق و خوی افراد درگیر مباحثه قرار می گیرد. اکثریت مردم فاقد روحیه خود پسندانه افراطی هستند. به این علت با تسلطی که بر نفس خود دارند می توانند از درگیری و اهانت خودداری کنند. بهترین راه مقابله با کسی که می خواهد شما را خشمگین کند تا از کوره در بروید، برگزیدن روش سازنده به جای عکس العمل و روش مخرب و منفی است که او به آن توسل جسته است.

۱۴-یکی بودن قول و عمل:

سعی کنیم قول و عملمان یکی باشد. هنگامی که خودمان برای گفته های خود ارزش قائل نیستیم، چه انتظاری می توان داشت که دیگران قولها و سخنان ما را محترم بشمارند. هنگامی که قول می دهیم کاری را انجام دهیم، سعی کنیم آن را به مرحله عمل برسانیم و اگر ناتوان در انجام آن هستیم هرگز خود را مکلف به وعده ای که از عهده آن بر نمی آییم، نکنیم؛ روراست و صادقانه بگوییم نمی توانیم. پس برای اینکه دیگران را به خوبی درک کنیم باید بتوانیم اطلاعات را به خوبی از آنها کسب کنیم و این امر منوط به توانایی ما در دقیق گوش کردن، دقت نظر، همدلی، طرح سؤالات مفید و سودمند و احترام متقابل است. احترام با سیستم حسی فرد دیگر، مشاهده همه چیز از نگاه او و سر در آوردن از نیازها و علایقش به ما کمک می کند که اطلاعات را به نحوی دریافت کنیم که به سهولت قابل فهم و هضم باشد. دو عامل اساسی ارتباط، همان درک شدن و درک کردن است. زندگی یک مسابقه صرف نیست، می توانیم با اشخاص به گونه ای رفتار کنیم که هرکس خود را یک برنده در نظر بگیرد و احساس پیروزی کند.

شرایط پیروز شدن یکی و باختن دیگری هرگز به نفع کل نیست. همگام شدن نه تنها روی دیگران، بلکه روی ما نیز تأثیر قابل ملاحظه ای بر جای می گذارد. وقتی با دیگران همگام می شویم در واقع به دورن آنها می رویم و در ذهن آنها جای می گیریم و در ارتباطمان باید سعی مان در افزایش و ارتقاء بیش از بیش این رفتارها باشد و در نتیجه تجربه ای از آنها پیدا کنیم. همگام شدن موثر به ما امکان می دهد با دیگران برخورد همدلانه و به یاد ماندنی داشته باشیم.

همچنین ببینید

بازدید رئیس پلیس راهور فراجا از محدوده نقاط حادثه خیز در غرب استان تهران و هماهنگی با سازمان راهداری جهت رفع آن نقاط

بازدید رئیس پلیس راهور فراجا از محدوده نقاط حادثه خیز در غرب استان تهران و هماهنگی با سازمان راهداری جهت رفع آن نقاط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *