به گزارش اکوایران، ستوننویس روزنامه والاستریتژورنال، هولمان جنکینز، در یادداشتی با عنوان «پوتین برنامهای برای پیروزی ندارد» تحلیل خود از جنگ اوکراین را ارائه داده است. در ادامه ترجمه این یادداشت را از اکوایران میخوانید:
شباهتهای میان صدام حسین و ولادیمیر پوتین بیش از آن چیزی است که معمولاً به آن توجه میشود، از دوران کودکی فوقالعاده سختشان گرفته تا استعداد آنها در انجام وظیفه و سپس پشتکردن به معلمهایشان، تا رویاهای امپراتوری و تاریخیشان.
ارتکاب اشتباهات محاسباتی نیز یکی دیگر از شباهتهای آنهاست.
با این حال، گزینه نهایی صدام یک اشتباه محاسباتی نبود. مخالفان او در دولت جورج بوش به طور غیرقابل مذاکرهای خواستار واگذاری قدرت توسط او بودند. آنها حتی حاضر شدند تیپهای زرهی را برای اجرای اراده خود به بغداد بفرستند. اما چنین چیزی از پوتین خواسته نشده است.
همانطور که ملوین لفلر، مورخ دیپلماتیک در گزارش جدید خود درباره روابط آمریکا و عراق اشاره میکند، صدام “انعطاف پذیری قابل توجهی” در زمان رهبریاش از خود نشان داد. او برای ماندن در قدرت شکستهای زیادی را پذیرفت. او در سال 1975 گذرگاه استراتژیک اروندرود را برای دلجویی از شاه ایران واگذار کرد. او حمله نابخردانه خود به ایران در سال 1980 را به شکل فاجعهباری متوقف کرد، به این امید که حکومت ایران با او مذاکره کند و پس از هشت سال و 500 هزار نفر تلفات، بدون هیچ دستاوردی جنگ را تمام کرد. پس از آن او اجازه داد که ارتشش دوباره در کویت نابود شود تنها برای اینکه بتواند خود را پیروز اعلام کند و در قدرت بماند.
به نظر من پوتین پس از متوقف شدن در خارج از کیف، فقط بخاطر نگرانیهای داخلیاش در اوکراین میجنگد. او برنامهای برای پیروزی در اوکراین ندارد.

اما اگر فکر نمیکرد به کشتن دادن 100 هزار روسی دیگر ممکن است به نفع او باشد، نمیگفتیم مانند صدام است. او ژنرال سرگئی سوروویکین را از رهبری حمله خلع کرد، که هر ایرادی که داشت، کارش را بلد بود. او از وخامت اوضاع خبر داشت و برای همین پیشنهاد عقب نشینی را به جهت تثبیت خطوط دفاعی و پیشگیری از شکستهای بیشتر صادر کرد.